Geachte lezer,Welkom bij een nieuwe pagina van 'Through the Eyes of Ako'. Afgelopen week stond Hilversum weer op zijn kop. Hilversum is namelijk 600 jaar oud geworden en dat wordt het hele jaar door nog steeds gevierd. Er werd groots uitgepakt op de markt met grote artiesten. Ook werd in het poppodium van onze mediastad 'De Vorstin' het jaarlijkse Dans/Spoken Word-evenement Summer Sickness gehouden. Er was dus genoeg te doen, van het beluisteren van muziek van nationale artiesten tot het bekijken van danswedstrijden van nationale en internationale dansers of het bijwonen van een spoken word-evenement. Momenteel woon ik ongeveer twintig jaar in Hilversum en sinds ik hier ben, zie ik constant bouwconstructies bij woningen of langs de wegen. Er wordt en werd nog steeds gebouwd omdat er altijd ruimte is voor verbetering, wat zeker de afgelopen jaren te zien is geweest. Een mooi voorbeeld hiervan is De Vorstin. Het pand is voorzien van meerdere zalen. Vroeger was alles verspreid over de lokale gemeente, maar tegenwoordig wordt er meer gekeken naar de functie en vorm voordat er iets gebouwd wordt. Hierdoor is er meer ruimte gecreëerd en kan er meer op één locatie gewerkt worden.Waar ik vandaan kom is de infrastructuur en verspreiding van kunst, cultuur en amusement helaas minder ontwikkeld. Dit komt doordat er meerdere oorlogen hebben plaatsgevonden waardoor het land niet de kans heeft gehad om zich te herstellen. Niet alleen op lokaal gebied, maar ook op nationaal niveau is er een zware achterstand die langzaam wordt ingehaald. In Nederland is er een uitgebreide infrastructuur van theaters, concertzalen en andere culturele instellingen in bijna elke stad en regio. Deze locaties zijn goed uitgerust met moderne technologieën en faciliteiten om grote evenementen te organiseren en artiesten van over de hele wereld te ontvangen. Ook zijn er het hele jaar door veel festivals en evenementen die een breed scala aan culturele en amusementsactiviteiten bieden.In tegenstelling tot Nederland heeft Irak een minder ontwikkelde infrastructuur voor culturele en amusementsactiviteiten. Veel theaters en andere locaties zijn beschadigd tijdens de oorlog en hebben nog geen herstel ondergaan. Het grootste deel van de kunst en cultuur in Irak bevindt zich in de hoofdstad Bagdad en andere grote steden, hoewel er beperkte mogelijkheden zijn voor kunstenaars om hun werk te presenteren in de regio's buiten deze steden. Er worden wel enkele festivals en culturele evenementen georganiseerd, maar deze zijn meestal gericht op traditionele kunstvormen en richten zich voornamelijk op de lokale bevolking.Een van de belangrijkste redenen voor dit verschil is het verschil in economische ontwikkeling. Nederland is namelijk een van de meest ontwikkelde landen ter wereld met een sterke economie en een hoog inkomen per hoofd van de bevolking. Dit heeft het land in staat gesteld om te investeren in de ontwikkeling van culturele infrastructuur en evenementen. Irak daarentegen heeft te kampen gehad met oorlogen, economische sancties en politieke instabiliteit, waardoor de ontwikkeling van de infrastructuur voor cultuur en entertainment ernstig werd vertraagd en bijna stil was komen te liggen.Een andere belangrijke factor is het verschil in culturele contexten en tradities. Nederland heeft namelijk een lange geschiedenis van culturele ontwikkeling en waardering voor kunst en cultuur, waardoor de vraag naar culturele evenementen en locaties hoog is. Irak heeft ook een rijke culturele geschiedenis, maar heeft te maken gehad met verwoestende oorlogen en conflicten die de ontwikkeling van cultuur hebben belemmerd. Ook heeft de politieke situatie een grote invloed op de ontwikkeling van cultuur en entertainment in beide landen. Het politieke klimaat in Nederland is over het algemeen stabiel en tolerant, waardoor er meer ruimte is voor de ontwikkeling van diverse culturele activiteiten en evenementen. In Irak is de situatie complex en instabiel, waardoor het moeilijker is om culturele activiteiten te organiseren en te bevorderen. Op dit aspect zijn Irak en Nederland dus heel verschillend. We leven in een wereld waarin alles snel lijkt te gaan en alles steeds sneller en hoger moet. De volgende keer dat je langs een groot pand loopt, kijk er dan goed naar en laat je inspireren. Ik hoop dat jullie hebben genoten van de inzichten in de verschillen tussen werelden en culturen.Tot de volgende keer,Liefde,Ako

Ik heet jullie weer van harte welkom bij een nieuwe bladzijde van ‘Through the Eyes of Ako'. Het is even geleden dat ik een verhaal heb kunnen delen met jullie. De afgelopen weken hebben we genoten van de heerlijk warme dagen en zijn we lekker bij elkaar gekomen met familieleden voor de barbecue. Naast het samenkomen en genieten van het leven, zijn we ook bijeengekomen om het leven van een overleden kennis te eren en zijn lichaam te begraven.Er komen jaarlijks nieuwe zielen naar onze aarde en er verlaten ons op dezelfde wijze ook weer een aantal. Elk land en cultuur heeft zijn eigen kijk en visie op de dood, en ook religie brengt verschillen naar boven. Het grootste gedeelte van de bevolking in het land waar ik vandaan kom volgt de islamitische geloofsovertuiging. Dit geloof kent zijn eigen regels en rituelen voor het begraven van een overledene. Vanwege de bevolkingsdichtheid in Irak zijn de begraafplaatsen vaak veel groter en meer bevolkt. Wat ik mij kan herinneren van de begraafplaatsen in Irak is dat ze erg matig werden onderhouden vergeleken met hier. In Nederland zijn de begraafplaatsen meestal in handen van gemeenten of private bedrijven, terwijl in Irak vaak familieleden verantwoordelijk zijn voor het onderhoud van graven. Wat ik afgelopen weken heb gezien is dat Nederland over het algemeen goed onderhouden begraafplaatsen heeft met moderne faciliteiten, terwijl de begraafplaatsen in Irak vaak minder goed onderhouden zijn en minder voorzieningen hebben. Islam is de dominante religie in Irak en heeft een grote invloed op de manier waarop begraafplaatsen worden beheerd. Er zijn specifieke regels en voorschriften voor het begraven van moslims, zoals de lichaamsrichting van het graf en het gebruik van een kist.Vóór de begrafenis vindt de rituele wassing plaats. Deze wordt gedaan door de familie en andere leden uit de geloofsgemeenschap, onder begeleiding van een deskundige wasser met een was vereniging. Het lichaam wordt drie keer gewassen in een speciale ruimte bij een uitvaartcentrum of in een moskee. De eerste keer met lauw water, de tweede keer met lotusbladenschuim en de derde keer met kamfer in het water. Na de rituele wassing wordt het lichaam in een witte stoffen doek gewikkeld, ook wel bekend als een kafan (dodenkleed). Vervolgens wordt de kafan aan de boven- en onderkant dichtgeknoopt. Het lichaam wordt hierdoor helemaal bedekt.Na de rituele wassing wordt de overledene in de kafan gewikkeld en naar de moskee gebracht. Hier spreekt de voorganger het Djanazah-gebed (begrafenisgebed) uit en eindigt hij met een vredesgroet. Meestal wordt het gebed verricht door een imam of door een van de zonen van de overledene. Na het gebed wordt de dierbare zo spoedig mogelijk begraven, zodat de ziel snel rust vindt. Belangrijk is dat de dood een wederopstanding is waarbij de dood een overgang is naar het eeuwige leven. De aanwezigen bij het Djanazah-gebed kunnen meegaan naar de begraafplaats of blijven om te bidden.In het graf ligt de overledene met kist of lijkbaar, op de rechterzij met het aangezicht richting de Ka’aba in Mekka. Om het mogelijk te maken dat hij of zij op de dag van de wederopstanding overeind kan komen moet er een ruimte boven het lichaam openblijven. De lijkwade wordt bij het hoofd en de voeten losgemaakt. Het ritueel hierboven omschreven heb ik afgelopen weken ervaren in Nederland. In Nederland moet een overledene uiterlijk binnen vijf dagen worden begraven. Tegenwoordig kiezen steeds meer moslims ervoor om in Nederland begraven te worden, omdat er steeds meer begraafplaatsen zijn die een eeuwige grafrust bieden. Dat is het mooie aan ons multiculturele land: we respecteren en waarderen alle culturen en religies. Je hebt keuze uit verschillende manieren van begraven of crematie. Bij een particulier graf geldt een bepaalde tijd van minstens 10 jaar, die telkens met 10 jaar kan worden verlengd. De begraafplaats kan echter zelf bepalen voor welke periode zij verlengen. De wettelijk minimale verlenging is 5 jaar; de maximale is 20 jaar. Daarnaast zijn er verschillende verzekeringsbureaus en uitvaartmaatschappijen die er voor je klaarstaan om je dierbaren te begraven. In Nederland is crematie populairder dan in Irak, waar begraven de voorkeur heeft. Bovendien worden de graven in Irak vaak versierd met bloemen en symbolen die uniek zijn voor de Iraakse cultuur.Het is misschien niet fijn om over de dood en begraven te praten, maar het is wel iets wat ons allemaal een keer staat te wachten en wat gegarandeerd gaat gebeuren. Het gaat alleen om de manier waarop je het beleeft en ernaar kijkt. Gelukkig is alles goed en professioneel verlopen afgelopen week. Binnen een week was alles in orde gemaakt en dat allemaal mede mogelijk gemaakt door de betrokken organisaties, van de uitvaartmaatschappij tot aan de begraafplaats.Zoals we de seizoenen ieder jaar ervaren, gaat het leven door voor ons allemaal. Ook dit jaar is de familie gegroeid met drie nieuwe schattige baby's. Ikzelf heb nog geen kinderen, maar ik heb wel veel met kinderen gewerkt in het verleden en nu nog steeds. Ik merk dat werken met kinderen mij super vrolijk maakt, omdat ik vind dat kind zijn de mooiste vorm van ons mens-zijn is. Het is de pure onschuld die we allemaal bezitten en ontwikkelen in de gang van het leven.De conclusie van deze week is: houd je dierbaren lief en heb liefde voor de wereld. Ik wil jullie bedanken voor jullie tijd en aandacht. We leven en leren. Hopelijk tot de volgende keer met nieuwe verhalen en inzichten over de verschillen in werelden en culturen.Tot de volgende bladzijde,Liefde,Ako

We belanden langzaam in de zomer en alle leuke evenementen en festivals komen weer op gang. De zon schijnt steeds vaker en intenser in ons land. Afgelopen weekend hebben mijn vader en ik de barbecue uit de opslag gehaald. Natuurlijk in gezonde proporties, elke dag grillen en rood vlees helpt je niet om de zomer door te komen. Waar ik ook geen genoeg van kan krijgen in de zomerperiode, is de overvloed aan watermeloenen! Mijn favoriete vrucht op onze planeet!Dit jaar wordt het 600-jarig bestaan van Hilversum gevierd. Dat is nog steeds het hele jaar terug te zien in Hilversum met allerlei evenementen en activiteiten. Onze stad telt bijna 100.000 inwoners. Het Gooi zit vol cultuur en kunst. Hoe meer culturen bij elkaar komen, des te meer keukens bij elkaar komen en met elkaar worden gedeeld.Een goed voorbeeld van een multiculturele samenleving is het mengen van culturen en keukens. Ik houd graag van eten en sta ook graag in de keuken om iets lekkers te koken. En soms bestel ik wat online of ga ik buiten de deur eten. Je hoeft alleen maar naar thuisbezorgd.nl te gaan en je raakt verdwaald in het aantal keuzes dat je hebt! Dus genoeg variatie, maar nu nog een keuze maken! Een gevarieerd eetprogramma is het beste voor je gezondheid, zolang je zelf de balans in eigen controle hebt.Waar ik vandaan kom in Irak, is er ook erg veel keuze in maaltijden en keukens. Social media en het internet zorgen samen voor genoeg verspreiding van leefstijlen en cultuur. Ook in Irak zijn er bezorgservices ontstaan. De Iraakse keuken is voornamelijk gebaseerd op rijst, lamsvlees en tarwebrood. Ik had niet verwacht dat dat ooit bezorgd zou worden. Maar daarnaast zijn ook allerlei andere fastfoodketens sinds kort in Irak, zoals KFC, McDonald's en Burger King. Omdat wij als eersten in Europa alles wat uit Amerika komt mogen gebruiken, was ik al bekend met de fastfoodketen, alleen nog niet in het Midden-Oosten. Naast de snacks en fastfood kent de Nederlandse keuken vooral aardappelen, vlees en groenten. De Iraakse keuken maakt ook veel gebruik van kruiden en specerijen, terwijl de Nederlandse keuken relatief eenvoudig en minder gekruid is. Bovendien wordt er in Irak vaak gezamenlijk gegeten en wordt er veel waarde gehecht aan gastvrijheid, terwijl Nederlanders vaak individueel eten en minder nadruk leggen op gastvrijheid tijdens het eten. Alcohol is nog steeds verboden in sommige gebieden in Irak, omdat het grotendeels nog steeds een islamitische cultuur is. Dat zorgt er ook voor dat er in de horeca bijvoorbeeld geen fooi wordt uitgedeeld. Het is niet gebruikelijk om aan te nemen.Het grootste verschil in keukens is dat er in Irak nog veel op straat wordt verkocht. Dit wordt ook wel streetfood genoemd. In Nederland zie je kraampjes die voedsel verkopen vooral op festivals en in bepaalde steden waar men de vergunning voor heeft. In Nederland zijn er regels en voorschriften voor het verkopen van voedsel op straat. Dit wordt gereguleerd door de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA), die toezicht houdt op de voedselveiligheid. Voedselverkopers moeten voldoen aan bepaalde hygiëne- en veiligheidsnormen om de veiligheid van de consument te waarborgen. Daarom moet er een vergunning worden aangevraagd en moet de verkooplocatie worden gecontroleerd door de NVWA. Het is niet toegestaan om zonder vergunning op straat voedsel te verkopen, omdat dit kan leiden tot onveilige voedselpraktijken en risico's voor de volksgezondheid.Het is interessant om deze verschillen te erkennen en te leren over de culinaire tradities en gewoonten van andere culturen. Het is belangrijk om te onthouden dat deze verschillen algemeen zijn en dat de keuken- en eetculturen van beide landen kunnen variëren afhankelijk van de regio, stad en individuele voorkeuren. Daarnaast zijn er ook verschillen in de manier waarop voedsel wordt bereid en geserveerd in beide landen. In Irak worden vaak grote maaltijden geserveerd met meerdere gerechten, terwijl in Nederland maaltijden vaak individueel worden gegeten en bestaan uit één gerecht.Eten verbindt de mens met zichzelf, maar het verbindt ook de hele wereld met elkaar. Zonder voedsel is er geen bestaan meer. Er gaat niets boven een grote tafel vol heerlijke maaltijden van zoveel mogelijk gemixte culturen en tradities. Overheerlijk! We hebben allemaal wel eens iets geproefd uit een andere cultuur wat je niet vergeet. Bij elke afsluiting bedank ik jullie weer voor het lezen van ons stuk uit de rubriek "Looking through my eyes." Hopelijk tot de volgende keer met nieuwe inzichten en avonturen over de verschillen in werelden en culturen.Tot de volgende bladzijde,Liefde,Ako

Geachte lezer, Geen dag is hetzelfde en je bent nooit te oud om te leren. Opnieuw en zal het blijven doen, jullie bedanken om weer eens een kijkje te nemen op onze website en een stukje te lezen over de lessen die ik uit het leven haal en heb gehaald. Afgelopen week mocht ik mijn neefje van vier jaar oud naar zijn school brengen. Dat deed ik natuurlijk met alle plezier. Op zijn school heb ik nog een kort gesprekje kunnen houden met de juf over hoe de basisschool er tegenwoordig uitziet en wat er allemaal van een leerling verwacht wordt. Om te beginnen is het allerbelangrijkste dat de Nederlandse taal beheerst wordt om de lessen te kunnen volgen en met iedereen op school te kunnen communiceren. Daarnaast is het beheersen van de basisvaardigheden zoals lezen, schrijven en rekenen belangrijk. Deze vaardigheden zijn nodig om het lesmateriaal te begrijpen en om later te kunnen functioneren in de maatschappij. Wat mij van jongs af aan en nog steeds interesseert, is dat zelfstandigheid en sociale vaardigheden gestimuleerd worden, zodat er met respect omgegaan wordt met jezelf en anderen. Naast een positieve houding wordt er ook tijd en aandacht besteed aan het creatief denken om oplossingen te bedenken voor problemen. Maar het allerbelangrijkste wat mij altijd is bijgebleven en nog steeds zie in het basisonderwijs, is dat leerlingen opgroeien in een veilige en respectvolle omgeving. Er wordt tijd besteed aan normen en waarden, verantwoordelijkheid en zorgzaamheid. In Nederland wordt het onderwijs opgedeeld in het basisonderwijs, voortgezet onderwijs en hoger onderwijs. Het basisonderwijs en voortgezet onderwijs zijn verplichte onderdelen van het Nederlandse onderwijssysteem. De leerplicht begint op vijfjarige leeftijd en duurt tot de zestiende verjaardag van de jongeren. Wat we in het Westen kunnen waarderen, is dat alle kinderen recht hebben op gratis toegankelijk onderwijs. De overheid is verplicht hiervoor te zorgen, wat betekent dat ouders voor kinderen tot 18 jaar geen schoolgeld betalen. In Irak gaat het er net wat anders aan toe. In Irak ligt de nadruk in het onderwijsstelsel vooral op het memoriseren van lesstof en het opdoen van kennis. Er wordt weinig aandacht besteed aan praktische vaardigheden en het stimuleren van creativiteit. In Nederland daarentegen wordt de nadruk gelegd op het aanlerenvan vaardigheden en het ontwikkelen van kritisch denken en probleemoplossend vermogen. Hierdoor wordt er meer gebruik gemaakt van interactieve lesmethoden en worden studenten gestimuleerd om zelfstandig te werken en te leren. Ook is het onderwijs in Irak niet toegankelijk voor iedereen. Er is een groot verschil in kwaliteit tussen het onderwijs in de steden en op het platteland. Kinderen uit arme gezinnen hebben vaak geen toegang tot onderwijs en moeten stoppen met hun opleiding om te werken, waarbij de leerplicht op twaalfjarige leeftijd stopt. Dus de druk komt van alle kanten voor een leerling. Ik kom uit een periode waarin het verplicht was om met een schooluniform aanwezig te zijn op school. Ook werd er minimaal één keer per week met de hele school het volkslied gezongen. Naast de druk werd er ook erg gelet op de hygiëne van een leerling. Een voorbeeld was dat als je vingernagels niet geknipt waren, je daarvoor straf kon krijgen. Als je je huiswerk niet af had of zelfs een vraag stelde zonder je hand in de lucht te steken, kreeg je daarvoor een 'corrigerende tik' van je docent. Dit was er allemaal niet meer toen ik in Nederland aan de basisschool begon. Zelfs was ik een beetje geschokt door het feit dat je mocht praten zonder toestemming te vragen op de middelbare school. In Irak hebben scholen weinig autonomie en is de controle van de overheid en het ministerie van Onderwijs groot. In Nederland daarentegen hebben scholen veel autonomie en kunnen ze hun eigen onderwijsprogramma's ontwikkelen en uitvoeren. Als ik de ervaringen van het onderwijs vergelijk, kies ik natuurlijk voor het onderwijs waarin ik het meest in mijn eigen vrijheid kan groeien en bloeien. Ook heb je als ouder de keuze om te kiezen waar jij het beste je kind in wilt onderwijzen, omdat er genoeg keuze is en de overheid en maatschappij in Nederland dit ondersteunen. Dit zijn enkele van de belangrijkste verschillen tussen het onderwijs in Irak en Nederland. Het Nederlandse onderwijssysteem is gericht op het stimuleren van kritisch denken en probleemoplossend vermogen, terwijl het onderwijs in Irak vooral gericht is op het opdoen van kennis en het memoriseren van lesstof. Toegankelijkheid van onderwijs is ook een belangrijk verschil, omdat in Nederland het onderwijs voor iedereen toegankelijk is en in Irak niet. Het is belangrijk om te realiseren dat onderwijs een belangrijke rol speelt in de ontwikkeling van mensen en de samenleving als geheel. Ik kan niet vaak genoeg zeggen dat we nederigheid en dankbaarheid moeten tonen voor het moment en de omgeving waarin we ons bevinden. Niemand is perfect, maar we kunnen altijd streven naar een betere wereld, een betere toekomst en een betere versie van onszelf. Daarvoor is het van uitermate belangrijk dat we open blijven voor ontwikkeling en blijven leren. Zoals bij elke afsluiting van ons rubriekdeel, wil ik jullie allen bedanken voor het lezen van ons stuk uit de rubriek "Looking through my eyes". Hopelijk tot de volgende keer met nieuwe inzichten en avonturen over de verschillen in werelden en culturen. Tot de volgende bladzijde, Liefde, Ako

Geachte lezer,Ik wens iedereen een gezonde en gelukkige dag toe en heet jullie welkom bij de Rubriek, Through the Eyes of Ako. Waar ik jullie als lezer meeneem door mijn avonturen die ik wekelijks meemaak of heb meegemaakt in mijn verleden.Van jongs af aan worden we aangeleerd hoe belangrijk tandenpoetsen is, en afgelopen week was het weer zover. De periodieke controle bij mijn tandarts, waarbij alles wordt nagelopen en bekeken. Soms wordt er een foto gemaakt. Als je je best hebt gedaan afgelopen jaar dan hoef je niet terug te komen voor een herhaalafspraak mits je je tanden goed hebt onderhouden. Wat ik graag doe :) Gelukkig hoefde ik niet terug te komen voor een andere keuring.Ook was er afgelopen weekend een ongelukje met een kindje in mijn directe omgeving, en mij werd gevraagd of ik mee kon naar de spoedeisende hulp in het ziekenhuis. Natuurlijk sta ik altijd klaar voor vrienden en familie. Dus eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis, moet je als eerste legitimeren en vervolgens in de wachtkamer plaatsnemen. Het kind was op haar hoofd gevallen, en we kwamen in een kinderkamer terecht met een arts speciaal voor kinderen. Vervolgens werd er tijdens het onderzoek een beamer aangezet met allerlei dierenprojecties op de muur om het kindje bezig te houden. Uiteindelijk waren we een halve dag in het ziekenhuis omdat er een grote bult met vocht zichtbaar was op het hoofdje van het kind, waardoor de artsen een MRI-scan hebben uitgevoerd om te kijken of alles echt in orde was. Het kindje werd ook nog een halve dag in het ziekenhuis gehouden om te kijken of het normaal functioneerde na zo'n heftig ongeluk.Eenmaal thuisgekomen liet ik alles bezinken en ging ik met een kopje thee op de bank zitten en dacht ik na over hoe fijn we het hebben in Nederland met een goed functionerend zorgsysteem dat toegankelijk is voor alle burgers. Het systeem is gebaseerd op solidariteit en iedereen betaalt naar draagkracht mee aan de financiering van de zorg. Er zijn verschillende soorten zorgverzekeringen waaruit mensen kunnen kiezen en er is een ruim aanbod van zorgverleners, waaronder huisartsen, specialisten en ziekenhuizen. De zorg in Nederland is van hoge kwaliteit en goed georganiseerd.Waar ik vandaan kom, in Irak, daarentegen is het zorgsysteem sterk onderontwikkeld. De gezondheidszorg is beperkt toegankelijk en van lage kwaliteit. Er is een tekort aan zorgverleners en de infrastructuur is slecht. Ook is er weinig geld beschikbaar voor de financiering van de zorg, waardoor veel mensen geen toegang hebben tot medische hulp. Vooral in de afgelegen gebieden is de zorg zeer beperkt of zelfs afwezig. Veel mensen zijn voor hun gezondheid afhankelijk van traditionele geneeswijzen en huis-, tuin- en keukenmiddeltjes.Het is belangrijk om te realiseren dat toegang tot kwalitatieve gezondheidszorg een fundamenteel recht is van ieder mens, ongeacht de locatie waar iemand woont. Nederland heeft met zijn zorgsysteem een voorbeeldfunctie voor andere landen. Het is dan ook van groot belang dat we ons inzetten om deze toegankelijke zorg te behouden en te verbeteren. Kortom, het contrast tussen de Nederlandse en Iraakse gezondheidszorg benadrukt het belang van toegang tot kwalitatieve zorg. Nederland heeft met zijn toegankelijke zorgsysteem een voorbeeldfunctie, maar er is nog veel werk te doen om deze zorg te behouden en te verbeteren. Internationale samenwerking kan hierbij een belangrijke rol spelen om ook andere landen te ondersteunen bij de ontwikkeling en verbetering van hun gezondheidszorg.Dus voortaan, als je bij de huisarts, tandarts of welke zorgverlener dan ook bent, sta er even bij stil dat niet iedereen op de wereld even bevoorrecht is als wij in Nederland. Het kan natuurlijk altijd beter, maar wees dankbaar voor wat we hebben en krijgen. Alleen samen kunnen we een mooiere en gezondere realiteit waarmaken. Nogmaals bedankt voor jullie tijd en aandacht om weer eens een kijkje te hebben genomen op de website. Hopelijk tot de volgende keer met nieuwe inzichten en avonturen over de verschillen in werelden en culturen.Tot de volgende bladzijde,Liefde,Ako

Gegroet en welkom alweer bij deel 6 van onze rubriek, Through the eyes of Ako. We zitten alweer in onze laatste week van onze meivakantie. Het vliegt allemaal ook zo hard voorbij. Ik hoop dat jullie wel een beetje hebben kunnen genieten van de zonnige dagen, de kermis en natuurlijk een van onze prachtige feestdagen: Koningsdag. Dit jaar viel het op een weekend. Voor de jongeren begint het grote feest dat werd gevierd op zaterdag 27 april, de nacht ervoor al. Voor mij was het een spectaculaire eerste ervaring met de feestdag. Voorheen heette Koningsdag "Koninginnedag" en werd het gevierd op de verjaardag van de voormalige koningin Juliana, 30 april. Na de troonsbestijging van koningin Beatrix in 1980 werd besloten om de feestdag op haar verjaardag, 31 januari, te vieren. In 2013 werd prins Willem-Alexander koning en werd besloten om de feestdag te verplaatsen naar zijn verjaardag, 27 april.Ik maakte kennis met de cultuur en tradities, waaronder koekhappen, zaklopen en natuurlijk de kleur oranje. Het dragen van oranje kleding en accessoires komt doordat de koninklijke familie uit het Huis van Oranje-Nassau komt. Na de eerste keer was ik al helemaal weg van de feestdag, omdat het zo'n kleurrijke en feestelijke sfeer heeft en wordt gevierd door jong en oud. Iedereen kan vrij zijn gang gaan, zolang je niet de sfeer verpest voor jezelf of een ander. Er wordt veel bier (alcohol) gedronken, omdat Nederland bekendstaat om zijn liberale drugsbeleid, waarbij bijvoorbeeld cannabis gedeeltelijk is gelegaliseerd en er zogenaamde 'coffeeshops' zijn waar softdrugs verkocht worden. In Irak is drugsgebruik echter illegaal en wordt hier streng tegen opgetreden. Naast de vrijmarkten door het hele land zijn er ook talloze activiteiten en feesten om te bezoeken. Ook zijn er vaak parades en optochten, zoals de traditionele koningsdagoptocht in Amsterdam, waarbij de koninklijke familie door de stad vaart en duizenden mensen op de kades staan om hen te begroeten.Gezelligheid kent geen tijd, dat is het eerste wat ik heb geleerd na zovele feestdagen in Nederland. Waar ik vandaan kom, Irak, wordt het sinds het jaar 1958 geen koninkrijk meer genoemd en wordt het land geregeerd door een streng militair regime. Sindsdien is het land steeds politiek instabiel. Minderheden in Irak werden in grote mate onderdrukt en gediscrimineerd, wat voor veel geweld zorgde. Ook leven er in Irak sinds de oudheid verschillende culturen en religies. Grotendeels van het land is moslim en het meest bekende feest is ''Suikerfeest'', dat gevierd wordt na de maand ramadan. Het feest duurt drie dagen en er wordt uitgebreid gegeten en gedronken, maar er is geen sprake van alcohol. Er zijn niet overal verschillende muziekpodia en straatfeesten, zoals bij Koningsdag in Nederland.Naast Koningsdag, Sinterklaas en kerstviering kent Nederland nog vele andere feestdagen, zoals Goede Vrijdag, Pasen, Bevrijdingsdag, Hemelvaartsdag, Pinksteren, Prinsjesdag en natuurlijk niet te vergeten een van de gekste en grappigste feestdagen: Carnaval! Het grotendeel van Nederland is christelijk, vandaar dat het veel christelijke feestdagen kent. Tijdens de feestdagen wordt er echter geen verschil gemaakt tussen de kleuren of waar je vandaan komt. Iedereen is vrij om zich te uiten in Nederland. Een ander voorbeeld is dat de genderrollen hierbij ook een grote rol spelen. Dames zijn bijvoorbeeld niet alleen thuis, maar gaan ook met mannen de straat op om feest te vieren. In Nederland is er vrijheid voor zowel de man als de vrouw om zich te uiten zoals diegene zich daarbij voelt.Kortom, iedereen kan zich uiten hoe hij of zij wil hier in Nederland, zolang je elkaar in de waarde laat staan en bestaan. Dat vind ik mooi in Nederland. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, zolang je elkaar kunt respecteren en verder kijkt dan religie of huidskleur, kunnen we altijd samen door één deur. Daarom zijn er in Nederland bepaalde wetten, zoals het rechtssysteem. Nederland heeft een civielrechtelijk systeem, terwijl Irak een gemengd rechtssysteem heeft dat is gebaseerd op zowel het islamitische recht (sharia) als het seculiere recht. Dit betekent dat de wetten in Irak sterk worden beïnvloed door religieuze overtuigingen en tradities.Het is mooi om te zien dat Nederland een land is waarin iedereen zich vrij kan uiten en er ruimte is voor diversiteit. Het respecteren en waarderen van elkaar, ongeacht de afkomst, religie of huidskleur, is een belangrijk aspect dat bijdraagt aan de harmonie in ons land. Om deze vreedzame co-existentie te waarborgen, zijn er wetten en regelgevingen die ervoor zorgen dat iedereen gelijke kansen en rechten heeft.Ik wil jullie weer bedanken voor jullie tijd en aandacht. Hopelijk tot de volgende keer met nieuwe verhalen en inzichten over de verschillen in werelden en culturen.Tot de volgende bladzijde,Ako

Geachte lezer, Afgelopen week was ik op de zwemles van mijn nichtje bij zwembad De Lieberg. Het is fantastisch om te zien dat kinderen op jonge leeftijd al kunnen zwemmen in Nederland. Naast dat zwemmen super gezond is voor je lichaam, is het ook belangrijk dat men zich kan redden in situaties waarin zwemmen nodig is. In Nederland is het niet verplicht om zwemdiploma's te hebben, maar het is wel belangrijk dat zowel kinderen als volwassenen zeer zwemveilig zijn in ons waterrijke land. Dit kan worden bereikt door het behalen van een zwemdiploma.Het was erg warm in De Lieberg en ik kwam in een ontspannen sfeer terecht. Dit bracht me terug naar mijn eigen ervaringen met zwemles in mijn jeugd. Het begon allemaal in het asielzoekerscentrum, waar we op de basisschool naar zwemles gingen. In het begin schaamde ik me vooral, omdat jongens en meisjes gemengd waren. Waar ik vandaan kom, is dat niet gebruikelijk. Zwemles is daar niet voor kinderen, maar meer voor volwassenen.In islamitische landen, zoals Irak, wordt er vaak apart gezwommen tussen mannen en vrouwen. Dit heeft alles te maken met de islamitische cultuur en religie, waarin het voorkomen van seksuele verleidingen tussen mannen en vrouwen belangrijk is. Ik kan me herinneren dat ik in mijn jonge jaren samen met mijn moeder naar het zwembad ging, waar geen mannen aanwezig waren. In Irak zijn er vaak speciale dagen en uren waarop alleen vrouwen toegang hebben tot het zwembad en mannen geen toegang hebben. Op deze manier kunnen vrouwen onder elkaar zwemmen en sporten, zonder zich zorgen te maken over mannen die naar hen kijken of hun gedrag beoordelen. Dit wordt vaak als prettig ervaren door vrouwen uit deze landen en culturen, omdat ze zich op deze manier kunnen uiten en ontspannen.In Nederland is het gebruikelijk dat mannen en vrouwen samen zwemmen en is er geen sprake van apart zwemmen. In zwembaden zijn er vaak wel gescheiden kleedkamers en douches, maar dit heeft meer te maken met privacy dan met religieuze of culturele aspecten. Bijvoorbeeld in de sauna is het ook heel normaal dat er geen scheiding is tussen mannen en vrouwen, er zijn zelfs sauna's waarbij men naakt is. Dit zou heel raar en ongepast zijn in een streng religieus land als Irak.Het verschil in cultuur tussen Irak en Nederland zorgt voor een verschil in hoe er wordt omgegaan met zwemmen en privacy. Waar in Nederland mannen en vrouwen zonder problemen samen kunnen zwemmen, hechten islamitische landen meer waarde aan het apart zwemmen van mannen en vrouwen. Of men nu in Nederland woont of in een islamitisch land, zwemmen is een heerlijke manier om te ontspannen en fit te blijven. Het is belangrijk dat iedereen zich op zijn gemak voelt in het zwembad en zich kan concentreren op het zwemmen en sporten. Of er nu apart gezwommen wordt tussen mannen en vrouwen of niet, het belangrijkste is dat iedereen zich prettig en veilig voelt. Wat voor mij aanvankelijk een nieuwe ervaring was, heeft uiteindelijk tot gewenning geleid.Nogmaals bedankt voor jullie tijd en aandacht. Hopelijk tot de volgende keer met nieuwe verhalen en inzichten over de verschillen in werelden en culturen.Tot de volgende bladzijde,Ako

Welkom bij deel vier van "Through the eyes of Ako". Bedankt dat je weer eens tijd maakt om een stukje te lezen over onze samenleving. Vandaag neem ik jullie mee naar een busrit die ik afgelopen weekend heb ervaren. Het was even geleden dat ik met het openbaar vervoer heb gereisd. Ik stapte in vanaf Hilversum-Noord en dacht een kaartje te kopen. Tegenwoordig is het heel normaal dat je met je pinpas ook kan in- en uitchecken! Ik zocht een plekje in de bus en gelukkig was het niet zo druk.Ik keek rustig rond in de gloednieuwe bus en zag dat er in de afgelopen jaren dat ik niet meer met de bus was gereisd, een heleboel was veranderd. Naast de voorzieningen die er altijd waren geweest, zoals een beeldscherm en aankondigingen per halte waar je bent, was er een nieuwe ontwikkeling die iedereen wel aangenaam vindt, de gratis toegankelijkheid tot wifi in de bus! Ook waren de stopknoppen aanzienlijk groter en in plaats van rood waren ze veranderd in felgele knoppen, veel opvallender dan de vierkante rode knopjes. Al met al is reizen met de bus veel aangenamer en makkelijker toegankelijk voor jong en oud. Dat was het altijd al, alleen zoals gezegd wordt: “Het kan altijd beter".Heel even sloot ik mijn ogen tijdens mijn busrit en werd ik teruggebracht naar mijn jeugd in Irak. Een busrit waar er nog gerookt werd en het vaak overvol met reizigers was. Een rit kon alleen contant betaald worden of je reisde enkele keren een halte of twee gratis mee als de buschauffeur in een vrolijke bui was. Wanneer een bus overvol is, reis je mee op eigen risico; er zijn wel eens zakkenrollers aanwezig. De veiligheidsmaatregelen zijn niet zoals in Nederland, bijvoorbeeld de noodhamers in een bus om jezelf uit een bus te redden in noodgevallen. Daarnaast ben je zelf verantwoordelijk om bij te houden waar en wanneer je uitstapt en moet je dit van tevoren aangeven bij de buschauffeur. Bovendien is er weinig ruimte voor eigen bagage, natuurlijk wordt er wel eens rekening gehouden met een oudere persoon die een zitplaats wordt gegund. Het is niet zoals in Nederland, waar speciale stoelen zijn aangewezen voor bejaarden of zwangere vrouwen. Ook zijn er geen speciale bussen waar je met een kinderwagen makkelijk toegang tot hebt."De volgende halte is Hilversum Centraal Station", zei de vrouwelijke stem in de bus. Ik opende mijn ogen weer en dacht aan het grote verschil in busreizen tussen landen. Een ritje van minder dan tien minuten is hier natuurlijk veel beter georganiseerd dan in Irak. Veel wegen worden nog door verkeersregelaars geregeld. Toen ik er voor het laatst was in 2019 was er al vooruitgang geboekt met verkeerslichten en flitspalen. Langzaam gaat het land ook vooruit, alleen niet in hetzelfde tempo als in de EU natuurlijk.Dit was het weer voor deze week. Nogmaals bedankt voor jullie tijd en aandacht. Hopelijk tot de volgende keer met een nieuw verhaal en nieuwe inzichten over de verschillen in werelden en culturen.Tot de volgende bladzijde,Liefde,Ako

Gegroet en welkom bij een nieuwe bladzijde uit het dagelijkse leven van een Hilversummer genaamd Ako. Misschien vraag je jezelf af waarom ik dit allemaal deel. Of waarom en hoe ik erbij kom om dit nu wel te delen en niet eerder. Ik neem jullie mee terug naar Irak waar ik de vechtsport taekwondo beoefende. Toen we in Nederland waren gevestigd kreeg ik door de jaren heen weer de drang om te bewegen en aan een sport te doen, alleen voelde ik me niet echt op mijn gemak en niet zeker genoeg om mee te doen met de grote groepssporten. Ik heb een aantal sportverenigingen bezocht, beginnend met voetbal. Maar daar was ik al na twee maanden weer gestopt, omdat ik verplicht naakt moest douchen met de rest en dat ging tegen mijn normen en waarden in. Daarnaast heb ik ook nog een vechtsport geprobeerd genaamd jiu-jitsu. Ook daar kwam het al snel tot een einde omdat er met meisjes gespard moest worden. Waar ik vandaan kom zijn meisjes en jongens vaak van elkaar gescheiden en is aanraking niet gewenst, dat komt zowel uit respect als uit de normen en waarden van de cultuur in het Midden-Oosten. Door de jaren heen heb ik mezelf kunnen ontwikkelen tot een volledige jongeman en kan ik mezelf een Nederlander noemen. Ik ben volledig geïntegreerd en heb de normen en waarden geaccepteerd en eigen gemaakt dankzij de handvatten die ik heb gehad van alle kanten. Een van de handvatten die ik niet kan missen om te noemen is het buurthuis De Toekomst, dat helaas niet meer bestaat. De volgende die ik graag noem en waar ik dankbaar voor ben is Hilversummers.nl. Zij verbinden Hilversummers en werelden met elkaar.Graag wil ik een van de evenementen uitlichten die werelden bij elkaar brengt, van jong tot oud. Waar gesprekken tot leven komen die niet eerder hebben plaatsgevonden. Zoals we allemaal weten verbindt eten ons allemaal dagelijks met elkaar. Ik heb het over het evenement 'Pizza en Politiek', dat vier keer per jaar wordt gehouden. Met behulp van breakout rooms die op het evenement plaatsvinden worden bepaalde thema's onder de loep gebracht en bespreekbaar gemaakt. Ook is er een moment van een open mic op het podium waar iedereen gebruik van kan en mag maken tijdens het evenement. Bij de meest recente Pizza en Politiek sprong er een jongeman op het podium tijdens de open mic. Hij sprak, voor iemand die nog geen vijf jaar in Nederland is, hartstikke moedig en enthousiast over zijn komst naar Nederland en hoe dankbaar hij was voor zijn ontvangst.Ik heb de kans daarna gepakt om kennis te maken met een van de vluchtelingen: een jonge man van achttien jaar oud. Hij is geboren in Syrië en mocht zijn moedertaal er niet spreken (Koerdisch). Wat mij een warm gevoel van binnen gaf nadat ik hem had gesproken, was dat de jongeman aan het stralen was! Hij gaf bijna warmte af, zo blij en gelukkig zag hij eruit. Later vertelde hij meer over zijn reis, dat hij door mag naar de universiteit, en zes talen spreekt, inclusief Nederlands.Het gesprek had mij erg aan het denken gezet en gaf mij herinneringen aan toen ik net aankwam in Nederland en toen ik de kans kreeg om te studeren. Dat heb ik toen met twee handen aangepakt en ik begon ervoor te rennen! Vanaf het moment dat ik naar school kon, heb ik als een spons alle kennis en tools mij eigen gemaakt.Vluchten is niet leuk, maar als ik terugkijk naar mijn reis en ervaringen in het leven, opgegroeid tussen twee culturen, heeft dat mij meer voordelen dan nadelen opgeleverd. Ik sta positief in het leven, ‘what doesn't kill you, only makes you stronger‘. Het leven bestaat niet alleen uit rozengeuren en maneschijn. Het leren van vallen en opstaan is een van de mooiste lessen in het leven, alleen is het heel belangrijk dat je de juiste omgeving hebt die dat mogelijk maakt. Daarom ben ik en zal ik Nederland altijd dankbaar zijn voor de opvang en de begeleiding die gegeven wordt aan vluchtelingen.Bedankt voor je tijd en het lezen,Tot de volgende bladzijde,Liefde,Ako

Het is een bruisende dagmarkt die de marktlieden van ’s ochtends vroeg tot het einde van de dag van zich laat horen, waardoor de sfeer altijd vrolijk en levendig is. Hier begin ik aan mijn ochtendritueel, lopen op de markt is wat ik graag doe om mijn dag heerlijk vroeg te beginnen, maar ook omdat ik hele mooie herinneringen heb aan de markt van Hilversum. Een van die herinneringen is dat ik voor het eerst kennis maakte met het fenomeen en de traditie: ‘Een Patatje met’. Ik was direct verkocht, sindsdien kan ik de markt niet verlaten zonder een patatje te hebben gegeten. Verder kun je op de markt genieten van de heerlijke verse stroopwafels die voor je neus worden gemaakt tot aan de verrukkelijke snacks van bijlard. Van de kleurrijke groenten en fruitkramen tot aan de noten en kaasboeren. En van de prachtige bloemen kramen tot aan de loempiakraam. Als je het mij vraagt, kan ik er niet genoeg van krijgen. Want de markt zorgt voor verbindingen en glimlachen. Waar ik vandaan kom, is de markt iedere dag open en zijn er wat minder supermarkten. Dat maakt de werkgelegenheid voor de boeren of mensen met een eigen handel makkelijk om zelf te gaan verkopen. Aan de ene kant is het leuk, maar de keerzijde is weer een hele hoge werkdruk. Het grootste verschil in cultuur is het geloof, en dat is te merken aan het vijf keer luiden door alle moskeeën heen; de Adhaan is de oproep tot het gebed dat wordt uitgesproken door de minaret heen. Het middaggebed is een van de belangrijkste gebeden, en dat is zelf te merken in en rondom de marktkramen. Men laat alles open en zoals het erbij staat en iedereen gaat gezamenlijk naar het middaggebed, wanneer men terugkeert is alles nog zoals het achtergelaten was. De bevolking groeit nog steeds erg hard, en de economie groeit er ook mee. Helaas zie je dus dat het verschil terug te zien is in het land zelf, op de markten is het vaak te overbevolkt. Ook is dat te zien aan de organisatie, er wordt nu pas langzaam steeds meer verbetering gezien in de afvoer van rioleringen en regenwater. Wanneer het geregend heeft, zie je de straten langzaam vollopen. Het organiseren en scheiden van afval is er ook langzaam beter op vooruit gegaan. ik kan me herinneren dat er in mijn jeugd hele grote asfalt bergen gemaakt werden in een stad, omdat er geen recycling systeem of bedrijven waren uitgetrokken. Omdat er in de bodem van Irak best wat olie zit, zou je denken dat het een land is dat loopt als een ‘geoliede machine'. Dat was helaas niet het geval en nu nog steeds niet. Het verschil tussen arm en rijk is zo groot dat er helemaal geen middenklasse te zien is. Dus er heerst corruptie en dat zie je terug in alle hoeken van het land, van de markt tot aan de gezondheidzorg. Als ik mocht kiezen, zit ik graag waar ik ben beland. Omdat ik al gewend ben aan de normen en waarden van Nederland en Europa. De cultuur en de vrijheid waar we met zijn allen voor vechten. Politiek wordt over heel de wereld gevoerd, en niet altijd wordt het op een eerlijke manier verdeeld. Het gaat mij vooral om wat je bent en waar je voor staat. Omdat ik grotendeels mijn leven heb ontwikkeld in Nederland en in de EU. 

Als een klein kind van zeven jaar heb je nog niet echt grip op de wereld en je omgeving. Alles wat je meemaakt is ervaren als een avontuur. Een voorbeeld is een wereldreis maken. Het verlaten van land van herkomst naar eindbestemming onbekend. Dit is het verhaal van elk gemiddeld vluchtende kind. Zoals we weten heeft elke situatie een voor en nadeel. De voordelen van een wereldreis is dat je op hele mooie plekken komt en nieuwe ervaringen meemaakt dan in het land van herkomst. En nadeel is dat je geen grip hebt op de situatie en geen vaste verblijfplaats hebt. Mijn naam is Ako, ik ben 32 jaar oud en circa 20 jaar geleden ben ik samen met mijn moeder en broer naar Nederland gevlucht vanuit Irak wegens de oorlog. Als kind zijnde weet je natuurlijk niet wat je overkomt omdat je zo goed mogelijk beschermd wordt door je ouders. Momenteel kan ik met alle liefde en waardering spreken over hoe we met open armen zijn ontvangen. Ik zal in het kort uitleggen hoe onze reis is verlopen. Van Irak naar Turkije met een bus en een stuk te voet, dan van Turkije naar Griekenland (Athene) met een klein bootje samen met een aantal andere gezinnen. Als klein kind had ik niet eerder een lange bootreis meegemaakt, dus dat was een misselijk makende ervaring. Na een kort verblijf in Griekenland hebben we onze reis verder gezet naar Nederland met de trein.Eenmaal aangekomen in Nederland begon een asielaanvraag bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) in Ter Apel, maar van wat ik mij kan herinneren was dat voorheen in Haarlem. Tegenwoordig zijn de stappen versoepeld en gaat het gelukkig wat vlotter. In de hedendaagse procedure Meldt je je aan als vluchteling (1), vervolgens Heb je je 1e gesprek met de IND, daarna moet je wachten op een tweede gesprek met de IND (2), dan volgt dat 2e gesprek met de IND (3) en als laatste bepaalt de IND of je mag blijven in NL of toch terug moet (4).Om terug te komen op ons beloop van de asielaanvraag, wij zijn in het jaar 2000 in Nederland aangemeld als asielzoeker en waren herenigd met onze vader. vervolgens hebben wij zeven jaar gewacht op het besluit van de IND en na de geboorte van mijn broertje en toen onze wortels zo diep waren geplant was er geen weg meer terug voor ons. Tot op de dag van vandaag is Irak (midden-oosten) nog steeds onveilig. Dus door de tijd en ontwikkelingen heen viel langzaam het kwartje dat we niet meer terug konden naar het land van herkomst, omdat de moedertaal spreken en schrijven voor mij niet meer mogelijk was. Een hele logische reden daarvoor is dat ik de basisschool in Irak niet heb kunnen afmaken, maar de taal spreken hebben mijn ouders wel altijd onderhouden met ons.  De afgelopen 10 jaar is de migratiestroom alleen maar meer geworden naar mijn mening, omdat de spanning ook  is toegenomen in de wereld. Waardoor een individu natuurlijk naar veiligheid gaat zoeken en vluchten is een van de opties. Met de ervaringen die  ik uit het leven heb gehaald, herken ik de verschillende culturen die er rondlopen in onze stad makkelijker. Zoals in het hotel Gooiland waar een grote groep asielzoekers is opgevangen en verspreid rondom in het Gooi.  Eenmaal ontwikkeld en tot bloei gekomen in Nederland wil je eigenlijk ook in veiligheid blijven leven en leren. Daarom vind ik het prachtig hoe een klein land op de wereld zoals Nederland een thuishaven is voor diverse en multiculturele samenlevingen. Achttien miljoen mensen 0p dit hele kleine stukje aarde, Die schrijf je niet de wetten voor, die laat je in hun waarde. Samen staan we sterk en komen we door alles heen.Vrede over en uit, eet elke dag je groente en fruit. Liefde,Ako